ÇİÇEKLER KOPARILMASIN VE KADINLAR NEFES ALSIN!
Büşra Bütün
busrabutun18@gmail.com

ÇİÇEKLER KOPARILMASIN VE KADINLAR NEFES ALSIN!

Büşra Bütün: “YAŞAMAK BİR AĞAÇ GİBİ TEK VE HÜR VE BİR ORMAN GİBİ KARDEŞÇESİNE...”

08 Nisan 2022 Cuma 14:00 makaleler

Gün geçmiyor ki; bir kadının çığlıklarına şahit olmadığımız, gazetelerin üçüncü sayfa haberlerinde yer almayan, haber kanallarında kadına yönelik olumsuz davranışlar içermeyen ya da bunun üzerine filmler, kitaplar çıkmayan…

“Yaşadığımız bu evrende tüm canlılar eşit haklara sahiptir.” diye naralar atıyoruz ama erkek hegemonyasında ezilen kadınları görmekten ve bu anlara şahitlik etmekten utanıyoruz.

Güç savaşı haline gelen ataerkil mi yoksa anaerkil mi ikileminin arasında kalıyoruz.

 

Korkuyoruz!

Hem de iliklerimize kadar!

Sokağa çıkarken üzerimize giydiğimiz kıyafetten ayakkabılarımıza kadar olan seçimlerimizde bile ürkek davranıyoruz.

Aslında biz kadınlara bu ürkeklik çocukluktan aşılanıyor. Sonra biri çıkıp “öyle giyinirse hak etmiştir.” diye konuşma yapıyor.

Ama unuttuğumuz bir nokta var ki; bu şiddet açık ya da kapalı diye ayrım yapmıyor.

Her geçen gün farklı senaryoların aynı sonlarını duyuyoruz maalesef.

Yeri geliyor; kendi evinde korkudan oturamayan kadınlar söz konusu oluyor, yeri geliyor; sapık zihniyetli sözümona “erkek” denilen şahsiyetlerin emellerine kurban giden kadınlar…

Sevgilisini kıskanıp canice canına kıyan mı ararsınız yoksa nişanlısının altınlarına sahip olabilmek için onun kolunu kesip öldüren mi?

Evine geldiğinde yemeği beğenmeyip karısını döven mi ararsınız yoksa sokakta laf atıp, umduğunu bulamayınca tecavüz edip darp eden mi?

Psikolojik şiddet ise cabası!

O kadar çok ki…

Saymakla bitmiyor, duydukça bitmiyor, izledikçe bitmiyor. Kısacası bitmiyor işte!

Kadın olduğumuz için hayata 1-0 yenik mi başlıyoruz dersiniz?

Özgürlüğe ve rahatlığa bu denli uzak olmamız ise içler acısı…

Evet, korkuyorum!

Kendim için, çocuklarımız için, tüm kadınlar ve kızlar için ve en önemlisi insanlık için!

 

Buradan beni kimler duyuyor ya da kimler okuyor, bilmiyorum ama dilerim ki; birçok kadına ses olabiliyorumdur.

Psikolojik ya da fiziksel şiddet gördüğünüz yerde durmayın!

Susmayın!

Ve asla utanmayın!

Bizler ne kadar sesimizi çıkartırsak o canilerin sesi o kadar kısılır, unutmayın!

Boyun eğmeyin ve şiddete teslim olmayın!

“Seviyorum ama” diyerek dayak yediğiniz evde oturmayın!

Bir kere boyun eğerseniz ikincisi için şiddete siz fırsat vermiş olursunuz.

Sebebi ya da sonucu ne olursa olsun, en değerli sizsiniz!

İki gün sonra haber kanallarına konuk olmak zorunda kalmak istemiyorsanız zamanında çığlıklarınızı duyurmanız gerekir.

Nice zarar görmüş kadınların anısına, kendimize olan saygımıza ve korkusuzluğa kol kanat gerin.

Kadınlar bir cennettir ve o cennetten çiçeklerin koparılmasına müsaade etmeyin.

Sevgilerimle…