
ÇİÇEKLER KOPARILMASIN VE KADINLAR NEFES ALSIN!
Büşra Bütün: “YAŞAMAK BİR AĞAÇ GİBİ TEK VE HÜR VE BİR ORMAN GİBİ KARDEŞÇESİNE...”
Gün
geçmiyor ki; bir kadının çığlıklarına şahit olmadığımız, gazetelerin üçüncü
sayfa haberlerinde yer almayan, haber kanallarında kadına yönelik olumsuz
davranışlar içermeyen ya da bunun üzerine filmler, kitaplar çıkmayan…
“Yaşadığımız
bu evrende tüm canlılar eşit haklara sahiptir.” diye naralar atıyoruz ama erkek
hegemonyasında ezilen kadınları görmekten ve bu anlara şahitlik etmekten
utanıyoruz.
Güç
savaşı haline gelen ataerkil mi yoksa anaerkil mi ikileminin arasında
kalıyoruz.
Korkuyoruz!
Hem
de iliklerimize kadar!
Sokağa
çıkarken üzerimize giydiğimiz kıyafetten ayakkabılarımıza kadar olan
seçimlerimizde bile ürkek davranıyoruz.
Aslında
biz kadınlara bu ürkeklik çocukluktan aşılanıyor. Sonra biri çıkıp “öyle
giyinirse hak etmiştir.” diye konuşma yapıyor.
Ama
unuttuğumuz bir nokta var ki; bu şiddet açık ya da kapalı diye ayrım yapmıyor.
Her
geçen gün farklı senaryoların aynı sonlarını duyuyoruz maalesef.
Yeri
geliyor; kendi evinde korkudan oturamayan kadınlar söz konusu oluyor, yeri
geliyor; sapık zihniyetli sözümona “erkek” denilen şahsiyetlerin emellerine
kurban giden kadınlar…
Sevgilisini
kıskanıp canice canına kıyan mı ararsınız yoksa nişanlısının altınlarına sahip
olabilmek için onun kolunu kesip öldüren mi?
Evine
geldiğinde yemeği beğenmeyip karısını döven mi ararsınız yoksa sokakta laf
atıp, umduğunu bulamayınca tecavüz edip darp eden mi?
Psikolojik
şiddet ise cabası!
O
kadar çok ki…
Saymakla
bitmiyor, duydukça bitmiyor, izledikçe bitmiyor. Kısacası bitmiyor işte!
Kadın
olduğumuz için hayata 1-0 yenik mi başlıyoruz dersiniz?
Özgürlüğe
ve rahatlığa bu denli uzak olmamız ise içler acısı…
Evet,
korkuyorum!
Kendim
için, çocuklarımız için, tüm kadınlar ve kızlar için ve en önemlisi insanlık
için!
Buradan
beni kimler duyuyor ya da kimler okuyor, bilmiyorum ama dilerim ki; birçok
kadına ses olabiliyorumdur.
Psikolojik
ya da fiziksel şiddet gördüğünüz yerde durmayın!
Susmayın!
Ve
asla utanmayın!
Bizler
ne kadar sesimizi çıkartırsak o canilerin sesi o kadar kısılır, unutmayın!
Boyun
eğmeyin ve şiddete teslim olmayın!
“Seviyorum
ama” diyerek dayak yediğiniz evde oturmayın!
Bir
kere boyun eğerseniz ikincisi için şiddete siz fırsat vermiş olursunuz.
Sebebi
ya da sonucu ne olursa olsun, en değerli sizsiniz!
İki
gün sonra haber kanallarına konuk olmak zorunda kalmak istemiyorsanız zamanında
çığlıklarınızı duyurmanız gerekir.
Nice
zarar görmüş kadınların anısına, kendimize olan saygımıza ve korkusuzluğa kol
kanat gerin.
Kadınlar
bir cennettir ve o cennetten çiçeklerin koparılmasına müsaade etmeyin.
Sevgilerimle…